اما من الیاس یالچینتاش نیستم

اشتباه کردم..هر قدم‌ جدید در زندگی در ابتدا ترسناک و‌بعد شوق انگیز است.بسیار می‌ترسم از مسیر روبرو..لعنت به پی ام اس که این قضیه را سخت‌تر‌ کرده..اشک می‌ریزم و با حال خرابم دوباره به خدا پناه برده ام..لعنت به همه خوشی های زودگذر...لعنت به پل های شیشه ای که باید از ارتفاع صدها متری از رویش رد شوی تا شاید به "موفقیت" برسی.. لعنت به تمام ناامیدی های بعد از امیدواری..لعنت به لحظات تاریکی که چراغی نمی‌یابی برای لحظه ای روشنایی...سرم درد می‌کند،چشمانم از اشک سرخ شده و ورم کرده و قلبم در سینه خودش را دارد به در و دیوار می‌کوبد...حالم به هیچ عنوان خوب نیست..به امید روزهای سفید روبرو...به امید نور..برای همه تان از خدا نیکی و نور میخواهم. لطفا برایم زیاد دعا کنید به دعاهایتان ایمان دارم،حالم خیلی بد است.. اما من الیاس یالچینتاش نیستم...

به تاریخ امروز: بارقه ی امید اما من الیاس یالچینتاش نیستم...